Twój wynik: 71%. Bardzo dobrze ! Znasz większość lub wszystkie figury ! Zapewne chodzisz na akrobatykę lub na zajęcia taneczne ! Chodzę :) Odpowiedz. Zablokuj Zgłoś. rekomendacje dla Ciebie. 79, 90 zł. Body Gimnastyczne Łyżwiarstwo Akrobatyka 158/164. 88,89 zł z dostawą. dostawa pojutrze. 37, 90 zł. BODY baletowe strój rytmika balet taniec 3/4 128. 46,89 zł z dostawą. dostawa pojutrze. pies myśliwski lub pokojowy o falistej sierści i zwisających uszach: część uprzęży zaprzęgowej lub spadochronowej: utwór muzyczny skomponowany na siedem głosów lub instrumentów: ariada lub kastalia: figury gimnastyczne, akrobatyczne lub taneczne: koszyk z pałąkiem, wypleciony z łyka lub z wikliny, na grzyby lub owoce Jakie ćwiczenia akrobatyczne? Hej :) za pare tygodni (sama nie wiem czy za dwa, czy za 6) będę się starać o lepszą ocenę na w-f'ie. Chciałabym pokazać parę ćwiczeń akrobatycznych typu szpagat i takie tam. Nie jestem jakąś profesionalistką, ucze się w domu jak mam na to czas. Problem w tym że nie mam pojęcia jakie.. 'ćwiczenia Jak zrobić gięcie gimnastyka. Kiedy już po dłuższym czasie rozciągania, wykonywania ćwiczeń oraz prób zrobienia gięcia uda Ci się dojść do sprawności, możesz spróbować zrobić gięcie. W tym celu postępuj w ten sposób: > Rozciągnij ciało. > Ułóż się w pozycji na brzuchu, wyciągnij głowę w górę, opierając się na kamień szlachetny lub półszlachetny z miniaturowym reliefem, używany jako pieczęć lub ozdoba: część uprzęży zaprzęgowej lub spadochronowej: wysoki, piskliwy głos kobiecy lub męski: ustalenie daty jakiegoś wydarzenia lub daty powstania czegoś: figury gimnastyczne, akrobatyczne lub taneczne: antologia zawierająca utwory różnych VZq1. fot. Adobe Stock Według nowoczesnej definicji gimnastyka jest dyscypliną sportową, w ramach której ćwiczący wykonują specjalne układy, wykorzystując sprzęt do tego przeznaczony, np. maty, kozły, skrzynie, ławki i odskocznie. ABC gimnastyki: Pochodzenie Rodzaje Przykłady ćwiczeń Pochodzenie gimnastyki Kiedyś ludzie poprzez gimnastykę rozumieli ogólnorozwojowe ćwiczenia kształtujące prawidłową postawę oraz poprawny rozwój fizyczny człowieka. Sport ten był już praktykowany między innymi przez starożytnych Greków, a jego nazwa wzięła się od greckiego gymnós, czyli obnażony/nagi, ponieważ wówczas ćwiczono nago. W 1896 gimnastyka trafiła na listę dyscyplin olimpijskich. Rodzaje gimnastyki Wyróżnia się 7 podstawowych jej rodzajów. Poniżej opisujemy je pokrótce: Gimnastyka podstawowa Adresowana głównie do najmłodszych ponieważ jej celem jest zapobieganie wadom postawy u dzieci, proporcjonalny rozwój sylwetki oraz kształtowanie odpowiednich wzorców ruchowych. Wśród dorosłych natomiast ma ona poprawiać ogólną sprawność. Gimnastyka akrobatyczna (akrobatyka sportowa) To najbardziej wymagająca fizycznie odmiana gimnastyki. Polega na wykonywaniu układów ćwiczeń o wysokim stopniu trudności, przy których wykorzystywany jest sprzęt, taki jak trampoliny, batuty czy ścieżki. Układy mogą być prezentowane przez jedną osobę, parę lub grupę. Gimnastyka artystyczna Opiera się na połączeniu akrobatyki oraz tańca. Często wykonuje się ją z wykorzystaniem przyrządów gimnastycznych, które mają na celu uatrakcyjnić układ. Mogą to być wstążki, obręcze, piłki. Uczestnicy zawodów mogą je wykorzystać lub zaprezentować układ tzw. wolny, bez użycia przyborów. Gimnastyka sportowa Zadaniem ćwiczącego jest sekwencyjne wykonywanie ćwiczeń na przyrządach gimnastycznych. Zazwyczaj każda sekwencja trwa od 30 do 90 sekund. W tej odmianie występuje podział na konkurencje pod względem płci. Kobiety wykonują cztery (skok, równoważnia, poręcze asymetryczne, ćwiczenia wolne), a mężczyźni sześć (drążek, poręcze, skok, kółka, ćwiczenia wolne, koń z łękami). Gimnastyka estetyczna Jest zbliżona do gimnastyki artystycznej, ponieważ także wykorzystuje się w niej kroki taneczne. Jednak w tej odmianie układy wykonuje się w grupach liczących 6-10 osób. Jej nieodłącznymi elementami są: podskoki, skoki, skoki taneczne, swingi, fale, podnoszenia oraz piruety. Gimnastyka korekcyjna Jej zestawy ćwiczeń mają spełniać funkcję terapeutyczną oraz skutkować pełną sprawnością fizyczną i korygować wady postawy oraz wady w rozwoju ruchowym. W praktyce wszystkie te ćwiczenia wzmacniają mięśnie i kręgosłup w taki sposób, aby sylwetka ćwiczących była prawidłowa. Często stanowi ona element wychowania fizycznego w szkołach. Gimnastyka lecznicza Nazywana jest również kinezyterapią. Jest jednym z elementów fizjoterapii, a poprzez nią dąży się do leczenia schorzeń układu ruchu oraz przygotowuje ciało do dalszych ćwiczeń. Stosuje się ją zarówno na chorej części ciała, jak i zdrowej. Ćwiczenia gimnastyczne Większość podstawowych ćwiczeń gimnastycznych poznajemy już w szkole podstawowej podczas zajęć wychowania fizycznego. Do takich ćwiczeń należą: Stanie na rękach Zadaniem ćwiczącego jest ustawienie i utrzymania ciała w pionie na równolegle ułożonych na podłożu dłoniach. Sylwetka powinna być przy tym maksymalnie prosta. W tym ćwiczeniu bardzo ważną rolę odgrywa umiejętność utrzymywania równowagi. fot. AdobeStock Przewrót Ma dwie wersje wykonania: w przód oraz w tył. Obie zaczyna się z pozycji kucznej. W pierwszym z nich należy oprzeć dłonie na materacu, przy równoczesnym wybiciu się nogami w przód. Następnie nogi się podkurcza i chowa głowę poprzez dotknięcie brodą do klatki piersiowej. Ciało przetacza się plecami po materacu. W przewrocie w tył kieruje się obie dłonie za barki. Tu również ciało przetacza się plecami po materacu. Oba przewroty powinny być wykonywane ostrożnie, z asekuracją głowy i szyi dłońmi. Szpagat Jest to siad rozkroczny, w którym jedna noga jest wyprostowana z przodu, a druga, również wyprostowana, z tyłu. Jest też drugi rodzaj szpagatu, nazywany powszechnie sznurkiem. W nim również wykonuje się siad, z tą różnicą, że nogi są w rozkroku po bokach ciała. Jak ćwiczyć, żeby zrobić szpagat Mostek Polega na wygięciu tułowia w tył z pozycji stojącej i oparciu dłoni na podłożu. W przypadku osób początkujących mostek jest zwykle wykonywany w pozycji leżącej. Wówczas rękami i nogami wypycha się tułów ku górze. W obu wersjach chodzi o ułożenie ciała w łuk. Gwiazda Fachowo nazywana przerzutem bokiem. Polega na dynamicznym przejściu z pozycji stojącej do stania na rękach, przerzuceniu nóg górą i powrocie do stania. Przejście w przód i w tył Ćwiczenie jest podobne do gwiazdy, z tą różnicą, że jest wykonywany w przód lub tył zamiast w bok. WUEF dla opornych, czyli aerial Tańczą, wiszą głową w dół, owinięte kolorowymi szarfami kręcą piruety – zwykłe dziewczyny oderwane od ziemi. Tekst: Kasia Stadejek Zdjęcia: Tamara Pieńko / Not Another Yoga Studio Opublikowano: 8 Stycznia 2019 Ten artykuł przeczytasz w mniej niż 14 minut! Nie trzeba od razu wsiadać ze spadochronem do helikoptera ani szukać mostu do skoku na bungee, żeby na chwilę znaleźć się w powietrzu i poczuć adrenalinę. Umożliwia to także aerial silk, czyli taniec akrobatyczny na szarfach wertykalnych. Brzmi jak dyscyplina sportowa, do której nie warto podchodzić bez kilku lat praktyki cyrkowej? Nic bardziej mylnego. To zajęcia, które łączą sport i sztukę. Aerial (ang. powietrzny, ale też zwiewny i eteryczny, o czym za chwilę) można uprawiać, korzystając nie tylko z szarf, lecz także z hamaków i kół przypominających hula-hoop. To połączenie ćwiczeń wzmacniających i uelastyczniających całe ciało z tańcem i akrobacjami godnymi cyrkowca. Oczywiście na te ostatnie można sobie pozwolić dopiero po oswojeniu się z fruwaniem pod sufitem na materiałowej taśmie, ale cel zbliża się wraz z kolejnymi zajęciami. Może go osiągnąć każdy. Gabi na szarfy trafiła trochę z przypadku. Razem z koleżanką Krysią regularnie chodziła na ściankę wspinaczkową, obok której odbywały się akrobacje na szarfach. Te dwa sporty często występują obok siebie, bo sale ze ściankami wspinaczkowymi mają wysokie sufity oraz systemy lin, dzięki którym można łatwo zamontować szarfy, i materace. Dziewczyny wisiały zmęczone w niewygodnych uprzężach i butach i obserwowały, jak majestatycznie tańczą w powietrzu ich koleżanki. Po zejściu ze ścianki podeszły do trenerki, która zachęciła ich do nauki fruwania. UNNATA® Aerial yoga oferuje autentyczną jogę z wykorzystaniem miękkiego hamaka do odkrywania, udoskonalania i rozwijania tradycyjnych pozycji jogi. Na zdjęciu pozycja aerial - taniec na szarfach sześć metrów nad ziemią Na pierwsze zajęcia dziewczyny przyszły podekscytowane i przekonane, że wspinaczka po szarfie musi mieć coś wspólnego z tą po ścianie. Podobne zdanie o aerialu mieli ich koledzy wspinacze, którzy podglądali te same zajęcia i pewni siebie deklarowali, że zawijanie się w powietrzu w szarfę to byłaby dla nich pestka. Gdy tylko próbowali, spadali plackiem na materac i odchodzili jak niepyszni. Dla dziewczyn, nieco bardziej pokornych, to też nie była łatwizna. Okazało się, że to niezwykle trudny, siłowy sport. Do wciągania się po szarfach potrzebne są zupełnie inne mięśnie niż te rozwinięte nawet u całkiem wysportowanych dziewczyn, do których zaliczała się Gabi. Trzeba mieć mocne stawy, zwłaszcza nadgarstki, i wiele samozaparcia. Bo zanim uda się majestatycznie wspiąć po szarfie, zawisnąć, zakręcić się w materiał i z gracją po nim sturlać, minie sporo czasu i nabitych zostanie kilkanaście siniaków. Gabi to nie zniechęciło. – Byłyśmy bardzo zmotywowane i podekscytowane, dałyśmy z siebie 200%, chociaż jak teraz przypomnę sobie, co wyczyniałyśmy i jakie miałyśmy o sobie mniemanie, to chce mi się śmiać. Na drugi dzień nie mogłam umyć zębów, bo tak bolały mnie ręce i klatka piersiowa, ale mimo wszystko wiedziałam, że chcę wrócić – opowiada. Na zajęciach zrelaksujesz i wzmocnisz ciało, odnajdziesz prawidłową postawę, a przede wszystkim, pozbędziesz się chronicznych napięć, wynikających z siedzącego trybu pracy. Na zdjęciu pozycja - aerial wyglądają zajęcia z aerial? Zajęcia trwają około godziny, ale w wielu szkołach można ten czas przedłużyć i poćwiczyć samodzielnie. Zaczynają się od rozgrzewki i rozciągania, a następnie robi się ćwiczenia tuż nad materacem. Kto ma siłę, może później wspiąć się wyżej, w zależności od pomieszczenia, nawet kilka metrów w górę. Nie ma specjalnych warunków, które trzeba spełnić, by rozpocząć trening. Problem będzie jeden: grawitacja. Im więcej kilogramów mamy do wciągnięcia na szarfę, tym więcej siły będziemy potrzebować, żeby zrobić to z gracją. Grawitacja pomoże potem fantazyjnie się z szarfy wyplątać, ale żeby wyglądać przy tym majestatycznie, potrzeba sporo pracy. Jest to więc sport dla wytrwałych i tych, którzy lubią treningi siłowe. Spodoba się też dziewczynom, które opanowały podstawy tańca na rurze – tutaj rurą jest właśnie szarfa – a także tym, które w sporcie poszukują adrenaliny. Taniec na szarfach - gdzie i za ile Przeważnie zajęcia na szarfach kosztują 120-150 złotych za miesiąc przy zajęciach raz w tygodniu i 200-250 złotych za miesiąc przy dwóch treningach w tygodniu. Strój, który obowiązuje na treningach, to długie legginsy, skarpetki i obcisła koszulka z długim rękawem – wszystko, co odstaje, wplącze się w szarfę lub odsłoni ciało przy pierwszym zwisie głową w dół. Gdy już polubicie zaplątywanie się w szarfy, przydadzą wam się też dodatkowe szorty z lycry, które łagodzą nacisk na pachwiny. Nic więcej nie trzeba ze sobą mieć – to ważny argument dla tych, którzy nie lubią nosić przez cały dzień dodatkowych butów i akcesoriów treningowych. Warszawa Not Another Yoga Studio – studio jogi specjalizuje sie w Unnanta Aerial Jodze Aerial Dance Studio Gimnastyka Powietrzna School Klub Sportowy Zakręt Wrocław Dare Dance Company Music and Motion Aerial Dance Studio Vertykalna Katowice SK Talent Kraków Real Passion Łódź Dream Team Trójmiasto Szkoła Aerial Hamak w Aerial jodze relaksuje i odciąża kręgosłup. Dzięki niemu trudne asany stają się proste do wykonania dla każdego. Na zdjęciu pozycja regeneracyjnaJakie korzyści przynosi aerial? Po kilku miesiącach treningów na szarfach ciało staje się sprężyste. Podczas ćwiczeń pracuje 90% mięśni, więc rozwijają się one równomiernie. Wzrasta siła, a maleją obwody, zwłaszcza brzucha, nóg i ramion. Ciężar ciała, który na początkowym etapie nauki wydaje się być utrapieniem, też jakoś tajemniczo się redukuje. Taniec na szarfach, jak zresztą każdy taniec, to doskonały sposób na redukcję stresu. Endorfiny buzują nie tylko od prawidłowo wykonanych akrobacji, lecz także od samych prób, bez względu na to, czy trenujemy w grupie, czy indywidualnie. Pomaga też zaakceptować własne ciało. W końcu to tylko dzięki niemu możemy robić podniebne sztuczki. Kilogramy czy obwody nie mają znaczenia, tu liczy się samozaparcie, a od pokonania kolejnych poziomów trudności zdecydowanie wzrasta pewność siebie. Zapytana o korzyści płynące z zajęć Gabi oprócz dobrej zabawy wymienia przełamanie lęku wysokości i uspokojenie błędnika. – Pierwsze piruety były naprawdę trudne, wyplątywałam się z szarfy w popłochu, zielona na twarzy. Z każdymi kolejnymi zajęciami było lepiej, a w końcu zupełnie zapomniałam o problemach z błędnikiem. Wtedy jedynym problemem była moja wyobraźnia, która podsuwała mi skutki ewentualnych upadków. Kręciło mnie to, że sama panuję nad tym wszystkim, jestem tak wysoko i własnymi rękami, z całych sił podciągam się do konkretnej figury, która z boku wygląda pięknie i majestatycznie. Dowiedziałam się, że mogę kontrolować swoje ciało, że to ja stawiam mu cele i przy odpowiednim nakładzie pracy mogę pokonać wszystkie ograniczenia. Motywowały mnie nie tylko postępy, lecz także koleżanki, bo zajęcia były okazją do spotkania z fantastycznymi kobietami, które sobie pomagały – wymieniałyśmy się sposobami na bezbolesne wiązanie, utrzymywanie równowagi. Taka wymiana doświadczeń pomagała budować atmosferę akceptacji. Nikt nie śmiał się z błędów, kibicowałyśmy sobie, mimo że każda była na innym poziomie i przychodziła w innym celu. Po roku treningów Gabi przerzuciła się z akrobatyki na dużo mniej obciążającą aerial jogę. Bo szarfy mają też łagodne oblicze, które spodoba się wszystkim spragnionym czegoś nowego w codziennej dawce ruchu. Aerial joga to zajęcia na pograniczu jogi i fitnessu, podczas których z szarf robi się hamaki zawieszone niezbyt wysoko nad ziemią i dostosowane do ćwiczącego. Asany wykonywane za ich pomocą są dla początkujących łatwiejsze, a zaawansowani mogą dzięki hamakom poszerzyć zakres ruchów. Szarfy działają też jako asekuracja podczas trudniejszych ćwiczeń, zwłaszcza tych w pozycji odwróconej, pięknie otwierają klatkę piersiową i rozluźniają barki, których spięcie to duży problem osób pracujących przy komputerze. Wzmacniają również mięśnie posturalne i relaksują kręgosłup. – W sporcie lubię próbować różnych rzeczy. Po fascynacji zajęciami aerobowymi i szarfami w wydaniu siłowo-wyczynowym przyszedł czas na formy wyciszające. Dlatego właśnie aerial joga. Szarfy to piękna sprawa – uśmiecha się Gabi. – Nie tylko pod kątem tego, że wszystko zależy ode mnie, lecz także w wymiarze estetycznym. Kiedy znowu zapragnę adrenaliny, z chęcią wrócę na te zajęcia. Pewne figury powtórzyłam tyle razy, że gdybym miała zaplątać się w dwie szarfy jeszcze raz, zrobiłabym to odruchowo. Chcemy wiedzieć co lubisz Wiesz, że im więcej lajkujesz, tym fajniejsze treści ci serwujemy? Oczywiście wiele zależy od tego, w jakiej konkretnie dyscyplinie się specjalizujemy. Determinuje ona bowiem rodzaj wykonywanych ruchów, a także ich intensywność, która ma wpływ na to, jaki strój okaże się najodpowiedniejszy. Wszystko to sprawia, że warto pokrótce przeanalizować wszystkie dostępne na rynku modele i wskazać, co w ich w przypadku jest najważniejsze. Kostium gimnastyczny baletowy Składa się on z czterech najważniejszych elementów: spódniczki – zazwyczaj są to modele typu tutu, które charakteryzują się licznymi falbankami, ale również niebywałą lekkością, co sprawia, że podczas treningu nie czujemy ich na sobie. Pamiętać należy o tym, aby wybrana spódniczka nie była zbyt szeroka (łatwo zsunie się bowiem podczas tańca) ani zbyt długa, gdyż może przez to utrudnić wykonanie szczególnie trudnych ewolucji, body – koniecznie musi przylegać do ciała, co wpłynie na upłynnienie wszystkich ruchów. Jednocześnie nie może być zbyt ciasne ani wyposażone w twarde szwy, które uwierałyby ciało, butów – czyli specjalnych baletek, który konstrukcja składa się z części miękkiej i specjalnie usztywnionej (w okolicach palców i pięty). Warto zwrócić uwagę na wiązania, które powinny z jednej strony być miękkie, a z drugiej odpowiednio stabilizować but i stopę, rajstop . Pamiętać należy o tym, że ćwiczenia baletowe związane są z intensywnych ćwiczeń rozciągających najważniejsze partie mięśniowe. Wybrane przez nas ubrania nie mogą więc w żadnym stopniu krępować ruchów. Powinny być również elastyczne i wykonane z materiałów pozwalających skórze oddychać. Chcąc zwiększyć komfort ćwiczeń, zaopatrzyć możemy się również w ocieplacze na łydki i kostki bądź specjalne, termiczne getry. Strój gimnastyczny – akrobatyka Akrobatyka sportowa czy gimnastyka akrobacyjna to dyscypliny, w których najważniejsza jest sprawność i swoista „giętkość” ciała. Wszystko to sprawia, że strój powinien w odpowiedni sposób przylegać do ciała i być opływowy. Dlatego też najczęściej jest on jednoczęściowy, co zdecydowanie ułatwia wykonywanie nawet najtrudniejszych figur. Podczas zakupu powinniśmy jednak nie tylko zwracać uwagę na to, jak wybrany model leży na naszym ciele, a także, czy gwarantuje skuteczne odprowadzanie wilgoci. Warto zwrócić uwagę szczególnie na stroje posiadające specjalne „wywietrzniki”, dzięki którym ciało nie poci się tak intensywnie, jak w przypadku tradycyjnych produktów. A może trykot? Wiele osób rozwijających swoje umiejętności gimnastyczne i akrobatyczne wykorzystuje strój o nazwie trykot (używana jest również nazwa trykotka oraz trykotaż). Co to jest trykot? Jest to nic innego, jak odzież wykonana tkaniny trykotowej, czyli specjalistycznej dzianiny wykorzystywanej przede wszystkim do wyrobu elastycznych strojów gimnastycznych, baletowych czy kąpielowych. Na rynku znaleźć można zarówno trykot męski, jak i damski. Rozróżnienie produktów związane jest również z rodzajem dyscypliny, w której są one wykorzystywane. Biorąc to pod uwagę, wymienić można przede wszystkim: trykot zapaśniczy – zazwyczaj jednoczęściowy, pozbawiony rękawów. Warto decydować się na produkty wyróżniające się wzmacnianymi szwami, dzięki którym nie będziemy musieli martwić się, że strój ulegnie zniszczeniu podczas walki. Na rynku znaleźć można zarówno modele przeznaczone dla dorosłych, jak i dzieci, trykot do baletu – poszczególne modele różnią się między sobą przede wszystkim konstrukcją. Zakupić można bowiem trykoty długie, kończące się na udach bądź łydkach bądź krótkie, których dolna część wykonana jest w formie majtek, trykot do tańca – większość produktów przypomina modele przeznaczone do baletu, z tą różnicą, że są przeważnie luźniejsze. Charakteryzuje się ponadto niezwykle sporym zróżnicowaniem pod względem wykorzystywanych materiałów, kroju oraz kolorystyki, trykot kolarski - treningi i wyścigi kolarskie często trwają po kilka godzin, dlatego zakupiony przez nas trykot powinien przede wszystkim gwarantować doskonałą cyrkulację powietrza oraz sprawne odprowadzanie nagromadzonej wilgoci. W ten sposób możliwy okaże się długotrwały i wyczerpujący wysiłek. Trykoty kolarskie mogą być jednoczęściowe bądź składać się z przewiewnej koszulki oraz spodni przylegających do ciała. Uwagę zwrócić należy przede wszystkim na sposób przygotowania szwów – jeżeli będą one powodowały jakikolwiek dyskomfort, strój okaże się bezużyteczny. Ranking kostiumów gimnastycznych 2017 Kostium gimnastyczny – na co zwrócić uwagę? Określenie modelu odzieży to jednak nie wszystko. W każdym przypadku koniecznie musimy przeanalizować najważniejsze parametry, które mają ogromny wpływ na komfort noszenia poszczególnych produktów. Rozmiar Wbrew pozorom, ma on ogromne znaczenie, niezależnie od tego, czy poszukujemy stronu do gimnastyki artystycznej czy może jazdy na rowerze. Zarówno body, jak i spodnie powinny w odpowiedni sposób przylegać do ciała, tak aby nie krępowały wykonywanych ruchów. Sprawia to jednak, że wiele osób popełnia błąd i kupuje strój zbyt ciasny, co przekłada się między innymi na powstanie zadrapań i odparzeń. Wszystko to sprawia, że przed zakupem stroju warto najpierw go przymierzyć i sprawdzić, czy na pewno pasuje. Konstrukcja Czasem trudno podjąć decyzję, czy lepszym wyborem okaże się strój jednoczęściowy czy może składający się z kilku elementów. W przypadku takich dyscyplin jak zapasy, akrobatyka czy kolarstwo znacznie lepszy okaże się pierwszy wybór. Jeżeli zależy nam jednak również na wrażeniach artystycznych, warto decydować się na modele urozmaicanych elementami dodatkowymi. Tyczy się to zwłaszcza baletu, w trakcie którego wykorzystywane są stroje ze spódniczkami bądź rozmaitymi falbankami. Materiał Powinien być przede wszystkim przewiewny. Warto decydować się na modele wykonane z tworzyw syntetycznych, które gwarantują skuteczne odprowadzanie wilgoci. Warto zwrócić uwagę również na to, czy strój nie posiada twardych bądź ostrych szwów, które mogłyby urazić naszą skórę. Kolor W wielu przypadkach pełni on rolę drugorzędną, jednak w niektórych dyscyplinach może mieć znaczenie. Na szczęście oferta rynkowa pod tym względem jest bardzo szeroka, dlatego możemy zaopatrzyć się w kostium gimnastyczny biały, czarny i kolorowy. Kostium gimnastyczny dla dzieci W sklepach sportowych znaleźć mona wiele modeli przeznaczonych specjalnie dla najmłodszych. Niezależnie od tego, czy jest to kostium dziewczęcy czy chłopięcy, powinniśmy zachować podwójną ostrożność i decydować się wyłącznie na modele wygodne i w pełni bezpieczne. Jak już wspomnieliśmy, najważniejsze wydaje się być to, aby kostium zapewniał sprawną wentylację oraz odprowadzanie wilgoci. Dobór materiału ma tu jeszcze większe znaczenie, gdyż wrażliwa skóra dziecka trudniej znosi wszelkie niedogodności. Jeszcze kilka lat temu, a w niektórych kręgach również do tej pory, gdy usłyszy się o tańcu na rurze, na ustach pojawia się dwuznaczny uśmiech. Ten sport, bo właściwie tak można go z powodzeniem nazwać, ma swoje korzenie w tańcu erotycznym, dlatego minie jeszcze wiele lat, zanim pole dance straci swój zmysłowy charakter. Pole Dance to inaczej taniec na rurze. Został on najbardziej rozpowszechniony w klubach ze striptizem, w których tancerki mają na celu wywołać tańcem jak największe podniecenie seksualne u widzów. Ma on jednak swoje korzenie w dalekiej przeszłości, gdzie kobiety z afrykańskich plemion podczas wiosennych rytuałów tańczyły wokół drewnianego pala, obserwowane przez swoich przyszłych mężów. Znane w historii są również inne przypadki użycia pionowego drążka: sport Mallakhamba, Chinese Pole, obwoźne cyrki czy tzw. Gentelman’s Clubs. Wszystkie te odmiany jednak nadal nie miały odcienia erotycznego. Dopiero w Stanach Zjednoczonych lat 20. w namiotach objazdowych jarmarków kobiety zmysłowo wyginały się przy rurce podpierającej środek brezentu (tzw. Hoochie Coochie). Ewolucja następowała dość szybko. Z namiotów taniec przy rurze przeniósł się do barów, gdzie występowały gwiazdy burleski, następnie do klubów ze striptizem, gdzie pozostał do czasów obecnych. Bardziej ambitne tancerki wprowadzały do swoich zmysłowych układów elementy gimnastyczne i akrobatyczne. Gwiazdy tańczą na rurze W latach 90. powstała pierwsza szkoła Pole Dance. Wtedy też zaczęły pojawiać się pierwsze filmy instruktażowe tej nowej formy aktywności. Między innymi dzięki Favni Mondey, instruktorce i miłośniczce Pole Dance, ten niecodzienny sport ujrzał światło dzienne i został niejako odczarowany. Od tego czasu wiele kobiet coraz śmielej podchodzi do możliwości uprawiania tego typu tańca. Również wiele sław przyznaje się bez ogródek do takiej aktywności, a są to między innymi: Kate Hudson, Paris Hilton, Madonna, Kate Moss, Liv Tyler, Natalie Portman czy Shakira. Nazwiska można by mnożyć, a z kolejnymi latami jest ich coraz więcej. Odczarować Pole Dance Jednak dzisiejszy Pole Dance (oprócz oczywistych przypadków w postaci klubów nocnych) nie ma wiele wspólnego z erotyką, a bardziej z gimnastyką artystyczną. Od tancerek i tancerzy (tak, mężczyźni też zajmują się tańcem na rurze) wymaga się nie tylko ogromnej siły fizycznej, ale równocześnie gibkości oraz dobrze rozwiniętej orientacji przestrzennej. Powstaje coraz więcej klubów, w których można ćwiczyć pole dance. Powstało również do tej pory kilka odmian tańca na rurze, dlatego możemy wyróżnik między innymi: – pole dance – typowy taniec na rurze o zabarwieniu erotycznym lub nie w zależności od kontekstu; – pole fitness – jest to rodzaj aktywności fizycznej uprawianej rekreacyjnie jako atrakcyjna odmiana fitnessu; – pole sport – profesjonalna odmiana tańca na rurze, która ma więcej wspólnego z gimnastyką artystyczną niż z erotyzmem. Osoby uprawiające ten sport z pewnością nie będą zaskoczone nazwami takimi, jak: chińska flaga, rosyjski szpagat, wysoki krzyż, blat. To wszystko nazwy figur, które tylko z nazwy wydają się proste. Żeby wykonać chociaż jedną z takich pozycji, potrzeba nie tylko żelaznego uścisku dłoni, ale również niesamowicie ukształtowanych mięśni. Mimo że jest to sport należący do grona tych trudnych, odmiana fitnessu z użyciem rury jest przyjemną metodą ruchu. Dzięki zajęciom pod okiem profesjonalisty istnieje możliwość nie tylko poprawienia swojej kondycji fizycznej (co jest mimo wszystko bardzo ważnym elementem), ale także zrzucenia zbędnych kilogramów, poprawienia swojej siły mięśniowej, a tym samym pozbycia się problemów z kręgosłupem, a także zwiększenia poczucie swojej wartości. Poznaj Pole Dance jest doskonałym prezentem dla Pań i Panów właściwie w każdym wieku. Fotografia, sport i podróże to tylko kilka jego pasji. Artykuły spod jego palców to dopracowane twory, które wnoszą wiele nowych informacji. Wydaje się, że magister od fikołków i masażysta nie jest w stanie stworzyć dobrego tekstu. Może i prawda... Sami oceńcie. Gwiazdy mówią, że jest on błyskotliwy, ale to tylko gwiazdy, wbrew pozorom one nie są wysokich lotów intelektualnych :) Mit: Taniec w powietrzu jest tylko dla silnych, rozciągniętych i wyćwiczonych akrobatów. 0 Aerial joga oficjalnie została uznana dopiero w 2014 roku a szarfa czy aerial hoop wywodzą się ze sztuki cyrkowej i na początku uczono ich tylko w artystycznych szkołach cyrkowych. Na szczęście wielu instruktorów akrobatyki, tańca, fitness czy jogi wprowadza te rekwizyty na swoje zajęcia. Dzięki temu powstał bardzo przyjazny i rozwijający program zajęć wzmacniających, rozluźniających lub akrobatyczno-tanecznych. Dla nas jest najlepszy ze wszystkich bo jest rozwijający i jest super zabawą. Ma wiele wariantów i możliwości. Niestety często szufladkujemy aerial jogę czy akrobatykę na szarfie czy kole jako trudne i niebezpieczne. Czytaj dalej i przekonaj się, że tak nie jest. Rozwiewamy 5 mitów o tańcu w powietrzu: 1. Sprzęty do tańca w powietrzu nie mogą utrzymać dużej wagi Mit. Wszystkie rekwizyty jak i sposób ich zamocowania wytrzymują bardzo duże obciążenia. Może wyglądają delikatnie, ale materiał, z którego zrobiony jest hamak do jogi czy szarfa gimnastyczne wytrzymują ponad 1 300 kg. Osprzęt i mocowanie to min. 2 000 kg wytrzymałości. Czemu tak dużo? Podczas wykonywania dynamicznych figur powstają przeciążenia dynamiczne – 12* masa ciała. Czyli dla osoby ćwiczącej ważącej około 50 kg będzie to 600 kg. Oczywiście są to chwilowe obciążenia powstające w momencie np. dynamicznych spadków lub zsunięć. 2. Musisz być bardzo elastyczny i silny dream Team Łódź Mit. Chociaż pewna elastyczność - i siła - z pewnością może pomóc w treningu, z pewnością nie jest to wymóg. Pierwsze kilka zajęć będzie trudne, ale jeśli będziesz ćwiczyć regularnie twoje ciało wzmocni się i uelastyczni. 3. To sztuka, a nie trening fot. teatr tańca SarasvatiMit. Przyzwyczailiśmy się do oglądania pokazów na szarfach czy kołach w telewizji czy podczas imprez kulturalno-artystycznych. Od jakiegoś czasu jednak te rekwizyty pojawiają się w szkołach fitness czy studio jogi. Zaletą korzystania z nich jako rekwizytu fitness czy jogi to przede wszystkim wzmocnienie mięśni rąk i pleców, uelastycznienie ciała i odciążenie pleców poprzez zrelaksowane pozycje odwrócone. Przeczytaj równie: Aerial joga dla zdrowych pleców 4. To cardio, a nie relaks Mit. W niektórych studio może prowadzone są zajęcia cardio z użyciem chust i hamaków – jest to możliwe. W innych studio może prowadzone są głównie zajęcia jogi i medytacyjne, w innej szkole będą to szpagaty i akrobatyka a jeszcze w innej taniec i improwizacja. Właśnie dlatego taniec w powietrzu jest tak niesamowity – może mieć wiele wariantów. Tak naprawdę wiele zależy do instruktora. Jeśli nie pasuje ci sposób prowadzenia zajęć w jednej szkole, nie rezygnuj, sprawdź jak prowadzą zajęcia w innym miejscu lub zamontuj hamak lusz szarfę w domu i ćwicz z naszymi tutorialami – jeśli czegoś ci w nich brakuje – pisz, stworzymy kolejne. 5. Jest niebezpieczny Mit. Na pewno taniec w powietrzu wymaga więcej ostrożności i koncentracji niż inne treningi, ale to nie znaczy, że jest niebezpieczny. Największe zagrożenie kryje się tak naprawdę w nas samych – jeśli zrobimy coś za szybko, nie sprawdzimy, czy mamy odpowiednią wysokość czy ilość miejsca, jeśli nie będziemy słuchać wskazówek instruktora – to istnieje ryzyko, że nabawimy się kontuzji lub spadniemy z rekwizytu. Statystycznie na treningach i zajęciach poważne wypadki zdarzają się bardzo rzadko. Zajęcia dla początkujących wprowadzają po kolei podstawowe figury, nisko nad ziemią i dopiero po oswojeniu się z rekwizytem i wyrobieniu techniki przechodzimy do trudniejszych rzeczy. Jeśli ominiemy podstawy i wrzucimy uczestników na głęboką wodę, to oczywiście - wypadki są możliwe - ale doświadczeni instruktorzy dbają o ćwiczących i nie pozwalają na takie sytuacje. A co jeśli ćwiczysz sam w domu? Cóż, jeśli chodzisz na zajęcia i ćwiczysz w domu, ćwicz tak jak na tutorialach przygotowanych przez nas. Jeśli nie masz możliwości chodzić na zajęcia a chcesz trenować, to polecamy nasze artykuły i tutoriale i pewnie inne źródła ćwiczeń – pamiętaj tylko, żeby za pierwszym razem wykonać dany ruch czy sekwencje powoli, najlepiej ćwiczyć z kimś lub w obecności innej osoby, która w razie czego może asekurować lub po prostu patrzeć. Jeśli ćwiczysz akrobatykę na kole czy szarfie dobrze jest mieć materac pod rekwizytem. Mamy nadzieję, że spodobał się wam dodamy nowe merytoryczne Tańca w Powietrzu

trudne figury gimnastyczne akrobatyczne lub taneczne